เคย มีคนบอกว่าสิ่งมีชีวิตทุกคนบนโลกใบนี้ ต้องมีสังคม...เพื่อนจึงกลายเป็นหนึ่งในปัจจัยที่ขาดไม่ได้ของคนเรา จนบางครั้งเราก็มัวแต่หาเพื่อนและไม่คิดว่า วันหนึ่งเพื่อนที่เราหา...
จะหายไป!!!
วันนี้เป็นวันอากาศแจ่มใส แต่อารมณ์ภายในตัวฉันกลับหม่นหมองมาก เพราะว่าประกาศแอดเข้ามหาวิทยาลัย บอกว่าฉันไม่ติดที่ไหนเลย
มันทำให้ฉันต้องหาที่เรียนที่อื่นแทน แต่มันเครียดมากกว่านั้นอีก ตรงที่เพื่อนที่เคยอยู่ด้วยกัน... มันผิดที่ฉันเองล่ะที่ไม่ดี ไม่มีความกล้ามากพอ หรือไม่ มันผิดตั้งแต่ฉันเดินเข้ามาอยู่กลุ่มๆนี้
ย้อนไปเมื่อ 3ปีที่แล้ว ตอนนั้นก็ไม่ต่างจากตอนนี้ ฉันทะเลาะกับเพื่อนจนต้องย้ายกลุ่ม มันเป็นอะไรสักอย่างที่เพื่อนในกลุ่มที่เหลือไม่คุยกับฉัน อาจจะเพราะพวกเขาไม่เชื่อฉัน หรือเลือกจะเชื่อเพื่อนคนนั้นมากกว่า สรุปฉันก็ออกมาอยู่ดี มาอยู่กลุ่มใหม่เข้ามายังไงไม่รู้ รู้ตัวอีกทีก็คิดว่ากลายเป็นส่วนหนึ่งไปแล้ว
"เฮ้ย! แกวันนี้ไปเที่ยวไหนดี"เสียงเพื่อนคนหนึ่งถาม
"ไปดูหนังกันไหม เรื่องนี้พึ่งเข้า น่าดู:)" ขณะที่เพื่อนๆคุยกันฉันก็รู้สึกปวดหัวจึงแทรกขึ้นมาว่า
"แก เราปวดหัวว่ะ ไม่ไปนะ" แล้วก็มีเสียงเพื่อนพูดว่า
"ได้ไง ไปดูกัน ถ้าแกไม่ไปงันก็คราวหน้าก็ได้" ตอนนั้นฉันคิดว่าพูดเล่นแต่พวกเพื่อนๆก็ไม่ไปจริงๆ ถึงแม้ฉันจะคะยั้นคะยอแล้วก็ตาม
นี้เป็นเพียงหนึ่งในอีกหลายๆเหตุการณ์ที่แสดงให้เห็นว่าฉันเลือกเพื่อนไม่ผิด ทุกคนดีต่อกันจริงๆ
แต่น่าแปลกพอวันนึง
"ไม่ต้องพูดงี้เลยนะ คุยให้รู้เรื่อง!!!"เราทะเลาะกันใหญ่โต โดยมีเพื่อนในกลุ่มดูอยู่ สุดท้ายเราก็โกรธกัน ไม่คุยกัน
จนผ่านมาหลายเดือน ไม่มีใครที่ฉันเคยเรียกว่า"เพื่อน"คุยกับฉัน ถึงแม้เราจะเดินสวนกันโดยไม่ตั้งใจ นั่งใกล้ๆกัน แต่มันคงถึงทางตันสำหรับมิตรภาพแล้วมั้ง? ที่สุดท้ายคำว่าเพื่อนก็ค่อยๆจางหายไป เหลือไว้เพียงกาลครั้งหนึ่งเมื่อนานมาแล้วเท่านั้น!
ความคิดเห็น